November 2023
Medio augustus 2023 kreeg ik de vraag of ik een werkbezoek wilde komen brengen aan Sportvisserij Zuidwest Nederland. Samen met twee BBB waterschap-collega’s namen wij deze uitnodiging graag aan. Het is altijd leerzaam, en is fijn om met mensen van gedachten te wisselen en je krijgt meer begrip voor elkaar. En ook de hengelsport heeft het te verduren. De alles anti lobby heeft het er druk mee; jagers, vissers, boeren, paardenwereld, huisdieren, dierentuinen, de vleesconsumptie, de houtstook, en ga zo maar door. Mede daarom wilde de sportvisserij laten zien wat zij doen, waarom ze doen wat ze doen en waar zij tegen aan lopen.
Uiteraard horen wij graag het verhaal aan, om in ieder geval de krachten te bundelen, en te leren. En dat ik jaag en graag de verbinding zoek maakt het des te leuker.
Het kantoor is gevestigd in Drimmelen, een klein plaatsje gelegen in het gebied bij de Biesbosch. ’s Morgens om half 7 afgesproken op het kantoor, waar André onze gastheer de koffie klaar had staan. We maakten kennis met Bart van Vugt, de schipper voor deze dag. Bart is tevens eigenaar van Fauna hengelsport in Raamdonsveer, en had zijn tijd, boot en hengels ter beschikking gesteld.
In de haven lag een mooi snel bootje in de haven, waar ook tientallen grote rondvaartboten lagen om toeristen rond te leiden in de Biesbosch. Het was nog stil en een beetje nevelig. De rust, de stilte, het water, de meeuwen en het bootje, een mooie combinatie. Het zonnetje begon op te komen. Het beloofde een mooie ochtend te worden. Verderop stapten er her en der vissers in grote en kleine bootjes om op pad te gaan met hengels en andere benodigdheden. Het verschil met betrekking tot de boten is groot. Kleine pruttelde berenbootjes, maar ook super snelle speedboten van alle gemakken voorzien. Wat ik niet wist, is dat veel Duitse vissers het ruime sop kiezen van het Hollands Diep. Dat heeft mede te maken met de absurde Duitse regel- en wetgeving. Zo moet je alle vis die je vangt doden en meenemen, althans dat is mij verteld. Daarbij hebben wij natuurlijk de mooiste viswateren
Met de boot van Bart voeren we een stuk de haven uit en gooiden het anker uit. De stoeltjes werd gedraaid en de hengels te voorschijn gehaald. De lijnen uitgegooid en in alle rust en stilte begonnen wij aan het avontuur. Vissen heeft vele paralellen met de jacht. Je weet nl niet wat er komen gaat en vooraf is niet in te schatten. Hoe ze zwemmen. Je kent je water, je weet dat er vis zit en welke soorten, maar of ze er op dat moment zijn weet je niet. Aan boord is er een prachtige ‘warmtebeeldcamera’, maar dan voor vissers. Je ziet de vissen zwemmen en je kan zien of ze met meer zijn. En of ze gaan bijten etc. Het bootje dobberde rustig op het stille water, en de gesprekken waren inhoudelijk en divers.
Opeens beet! Een vis, in dit geval een vrij grote snoek had de haak met kunstaas aangezien voor een echt visje en toegehapt.
En dan begint het binnen halen, in alle rust, strategisch en met beleid. Een groot net in de aanslag en op gevoel sturen en lijn binnenhalen. Vieren en aanhalen, vieren en aanhalen. Uiteraard kost het tijd en moeite geduld en gevoel. En als de snoek dan binnen is dan voelt dat als een mooie overwinning.
Ruim 90 cm, een prachtige vis, met het uiterlijk van een oerbeest. Tanden scherp en ogen priemend. De haak werd zorgvuldig verwijderd, met de precisie van een chirurg. Daarna hebben we de snoek weer via het net rustig te water gelaten. Wat een mooie ervaring.
De buurvissers in het bootje naast ons, hadden direct in de gaten dat er vangst was. Uiteraard werd deze vis met elkaar besproken. Roddels en wetenswaardigheden en grote verhalen gingen over en weer. Het leken wel jagers. Op naar het volgende stekkie, tijdens het varen op het scherm turend om vis op te sporen. Nu kennen André en Bart het water als hun broekzak, dus ook waar de vissen zich in de regel ophouden.
Tijdens het varen viel het mij op dat er honderden knobbelzwanen om ons heen waren. Toen ik dat zei keken beide gastheren verbaasd. Zwanen, waar dan? Ze wisten van de visarenden en de otters in de Biesbosch, de nesten en de toename. Prachtige en indrukwekkende dieren, maar wel viseters. Windmolens worden stilgezet voor de arenden, camera’s staan bij de nesten en de TBO’s hebben het er druk mee. Maar wat gaat er verder gebeuren door toedoen van de natuurvrienden. Kunnen we blijven vissen? Blijft het gebied dat nu nog open is voor vissen en recreatie en toerisme nog wel toegankelijk? Wat is de invloed van de TBO’s op de gebruikers van het gebied en het gebied zelf.
Natuurlijk geldt dat de meeste vissers net als de meeste jagers, mensen zijn met kennis van de flora en fauna. Dat ze het gebied kennen, de stromingen, de diepe en ondiepe plekken, en de plaatsen waar de vissen zitten. Dat de zwanen even aan het oog ontschoten was, kan gebeuren, ze waren nl nieuw. Kennelijk neergestreken op doorreis of om te foerageren. Verderop klonken schoten, ganzenbestrijding. Ook hier gaan jacht en visserij goed samen. De vissers kennen de jagers en de jagers kennen de vissers. Er is onderling contact en bij problemen of calamiteiten weten zij elkaar te vinden.
Er kwam er een oud tuffend bootje langzij met drie gepensioneerde mannen. Ze legden even aan om een praatje te maken. Dagelijks gaan ze met z’n drieën op pad. Een doel, een missie, en een ontspanningsmoment. Bakkie koffie mee, broodjes, en even weg bij moeder de vrouw. Met elkaar genieten van het buiten zijn, het hengeltje uit gooien en vissen vangen. Sommige vissen gaan mee naar huis voor de vriezer, pan, of verkoop, de rest gaat terug in het water. De heren staken van wal met hun verhalen en ervaringen. Dat er veel anders is dan vroeger is een feit. Natuurlijk gaan ook zij met hun tijd mee en hebben ze een sonar aan boord. Maar gekker moet het niet worden. De hengels zijn nog van ouderwetse kwaliteit en zullen hun tijd wel uitdienen. Dat hoeft niet zo nodig anders of meer. Maar dat de mogelijkheden heden ten dage oneindig zijn is hun ook opgevallen. Hoofdschuddend en lachend vertellen zij wat er allemaal voorbij komt varen. De duurste boten en hengels volgestouwd met apparatuur die bij de Nasa niet zouden misstaan. Maar ook de steeds veranderende regel- en wetgeving, de eisen en de invloed van de anti sportvisserij.
Neem nou het lood, dat wil men gaan verbieden. Maar een alternatief is er wel, maar voldoet nog niet echt. Het is het in Denemarken ontwikkelde tungsten. Het voordeel van tungsten is, dat het bij het zelfde gewicht een kleinere dichtheid bezit. Daarnaast is het materiaal harder en geeft daardoor een beter gevoel in contact met de bodem. Werkt lang niet zo fijn als echt lood en het is kostbaar.
Er zijn ook nog andere soorten in ontwikkeling en Sportvisserij Nederland maakt zich er hard voor. Maar de heren zijn nog niet onverdeeld enthousiast.
Op kantoor ligt een mooie uitstalling van de mogelijkheden en proeven van de nieuwe loodsoorten. Kortom het is volop in ontwikkeling en onderzoek wordt gedaan.
Maar het staat nog in de kinderschoenen, en er zitten meer consequenties aan vast dan wij zo even kunnen overzien. De heren wensten ons een prettige dag en een goede vangst en tuften weg naar het volgende stekkie. Vrolijk en blij genietend van het mooie weer en hun vrijheid en het water. Dat gun je iedereen.
Het watergebied is heel divers, en er zijn verschillende mogelijkheden om te vissen. Dat werd tijdens een snelle tocht over het Hollands Diep. Normaal gesproken zie ik dit water vanuit de auto als ik over de Moerdijkbrug richting Zevenbergen rijd. Altijd kijk ik over het water en denk ik ‘wat is dit mooi.’
En om het vanaf een totaal andere kant te zien heeft iets bijzonders. Grote binnenvaart schepen, kleine vissersbootjes, super snelle speedboten alles vaart door elkaar. Indrukwekkend en mooi om in een totaal ander gebied te mogen komen.
Op het water liggen tientallen bakken van duwboten. Een vreemd en bizar gezicht. Bij navraag blijkt dat de afgesloten bakken vil liggen met huisvuil (uit het buitenland) en hout ( uit het buitenland). Weken en soms maandag liggen ze daar tot het tijd is om opgestookt te worden in de nabijgelegen centrale.
We weten inmiddels dat de dodelijke variant van blauwtong, waarschijnlijk meegekomen is met dit buitenlands huisvuil. Tel uit je winst.
Over winst gesproken, Sportvisserij Nederland, kent vele facetten. Het simpel vissies vangen is niet het enige waar zij op inzetten. Wat ik niet wist;
Er wordt heel veel ingezet op;
-opleidingen voor jong en oud
-lespakketten voor scholen en groepen
-begeleiden van mensen met autisme/autistisch spectrum
-vissen met mensen die lijden aan PTTS
-vissen met eenzame mensen en bejaarden die niet meer mobiel zijn
-vuil verzamelen en opruimen
-onderzoeken en monitoring, cijfers delen en wetenschappelijk onderbouwen
-vis uitzetten en zorgen voor betere leefomstandigheden voor vissen
-belangenbehartiging voor de leden
-zuurstof te kort in het water, vissen redden
-visser zijn (ook) de ogen en oren op het water
-vissers werken veel samen met omgevingsdiensten en boa’s
-bevordering en stimulering van vismigratie
-en nog vel dingen meer.
Kortomde sportvisser staat met de poten in het water om daadwerkelijk iets te doen voor de Flora en de fauna.
Nu is het met ca 750.000 leden een stuk makkelijker om te anticiperen op de toekomst, de dreigingen en de uitdagingen.
En het bestuur van Sportvisserij als een blok staat voor hun leden, met daadkracht, eenheid en samenhang. Snel en daadkrachtig, ze kijken vele stappen vooruit.
Bij het horen en zien van al deze onderwerpen zou je bijna jaloers worden.
Dat het sociaal maatschappelijk belang voor jong en oud van groot belang is, is mij wel duidelijk. En waar ik mijn verhaal mee begon, er zijn paralellen met de jacht.
Wij als jagers moeten ook veel meer laten zien wat we doen, waarom wij het doen en het belang van het eten van wild onderschrijven. Circulair, diervriendelijk, en zonder foodprint.
Het werkbezoek was veel te snel voorbij en ik heb nog vele vragen en opmerkingen, die ik zeker ga stellen.
Onderweg naar de haven werden agenda’s getrokken en vervolgafspraken gemaakt. Dit smaakt naar zoveel meer.
