Niet beheren = creperen
Als je dagelijks buiten bent, en ziet wat er zich allemaal afspeelt dan weet je: niet beheren is creperen. De zogenaamde dierenvrienden die iedere ontheffing aanvechten offeren net zo makkelijk andere dieren op. De zang- en tuinvogels, de weidevogels, de reeën, herten en zwijnen.
We laten de predatoren lekker hun gang gaan, en pompen miljoenen in zogenaamd natuurbeheer.
Onder andere de vos, ekster, kraai, gaai, rat, reiger, huiskat/verwilderde kat, wasbeerhond, marters, ooievaar, en ga zo maar door. De wolf staat uiteraard met stip op één. Met veel tromgeroffel geïntroduceerd en volledig uit de bocht gevlogen. Lijden voor de wolf, lijden voor de andere dieren. Beheren is de enige optie. De gans: miljoenen schade voor de flora en de fauna, en nog willen de dierenhobbyclubs van geen oplossing weten. ‘De natuur lost het zelf op’. Leuk verhaal dat van geen enkele kant klopt.
Een land gegijzeld door de rewilding-clubs met geld en grote ambities. Die uiteraard voor het gemak 18 miljoen mensen vergeten. Uiteindelijk zijn mens en dier ondergeschikt voor een groep mensen die hun plannen letterlijk en figuurlijk uitvoeren over lijken.
Er zijn prachtige initiatieven door boeren, jagers, imkers en telers. Mooie bufferstroken, inzaaien van akkerranden, aanleggen van heggen en struiken. Het kleinwild, de insecten, de zang- tuin- en watervogels varen er wel bij. Agrarisch natuurbeheer, dat is ook een hele goede optie. Betaal de boeren en andere initiatiefnemers en geef de verantwoordelijkheid weer terug aan de mensen die dagelijks met de poten in de klei staan.
Dit soort mooie (kleine) en geen miljoenen kostende projecten doen er toe.
Natuur die in Nederland cultuurlandschap is, en op vele plekken totaal ontwricht door de onkunde en het wensdenken.
