Veel jagers hebben het idee, dat er een enorme kloof is tussen de stad en het platteland.
Dat de meeste stadse mensen niets met jacht en beheer hebben, dat iedereen een bakfiets heeft, en dat ze allemaal vegetarisch zijn. Dat zal zeker voor een groot deel zo zijn, omdat meestal vooroordelen worden bevestigd. Nu ben ik zelf niet zo van de vooroordelen, en wil ik het eerst zelf zien voordat ik iets geloof. En heel toevallig heb ik familie in Amsterdam, dé plaats van Nederland waar alles schijnt te gebeuren. Dus ben ik met enige regelmaat in de grote stad en aanschouw ik vele bijzondere en toch ook wel zeer trieste gebeurtenissen.
Een aantal jaren geleden was er in bijna iedere straat/buurt een bakker, groenteboer, slager en poelier. Men deed de dagelijkse boodschappen bij de kleine lokale winkelier. Laten we het houden op de circulaire economie. Toen was geluk nog heel gewoon, en ook in de buurten/wijken van Amsterdam, en andere grote steden, was boodschappen in de buurt doen van sociaal en maatschappelijk belang. Je sprak je buren, deed een praatje hier en een praatje daar, en vers was nog echt vers. Misschien maak ik het net iets mooier dan het was, maar in mijn herinnering was het toen zo.
Met de uittocht uit de stad naar omliggende Vinexwijken begon de ellende. Veel oorspronkelijke stedelingen vertrokken in groten getale, en er kwamen in de nieuwe wijken uiteraard supermarkten en leefgewoonten. De steden veranderen qua samenstelling, en grootscheepse renovaties van oude buurten werden massaal ingezet. Met die veranderingen trokken nieuwe bewoners naar de steden, en de woningen werden of duur verkocht of verhuurd aan expats. En dat zijn nu echt de mensen die niet de dagelijkse boodschappen bij de winkel om de hoek doen. En die er niet voor terug deinzen om midden in de nacht even een koerier te bestellen voor een doosje lucifers of zo.
De poelier en de slager werden in de ban gedaan, want ja, het is toch wat al dat vlees, en zeker niet verantwoord. Eenieder moet en zal op z’n minst vegetarisch zijn en of worden. Een doel, een missie. Daarnaast kwamen er opeens een aantal verswinkels (concept=hip=duur=verantwoord) waar 1 wortel € 5,00 kost. (Bij wijze van spreken). Tel het beleid van de overheid hierbij op en de huren die maar onbegrensd ieder jaar met procenten omhooggaan. De Corona-ellende en de ‘niet meer zo hard willen werken mentaliteit’, en het feest is compleet.
De bakker, de groenteboer en de slager verdwenen uit het straatbeeld, omdat het eenvoudig weg niet meer te betalen is om én een winkel te huren, personeel te betalen en klanten binnen te krijgen. De meeste winkels zijn inmiddels omgebouwd tot Nutella of donut-shop, makelaar of kapper, die weer net zo snel van eigenaar wisselen als een vlieg op een koeienvlaai. Goedkoop vermaak of witwassen van bepaalde gelden.
Restaurants pasten onder druk hun menu’s aan, en heel veel mensen laten zich, in mijn ogen, negatief beïnvloeden. Je moet je bijna verontschuldigen als je geen vegahap wilt of een lekker Hollands bakkie koffie bestelt. In veel hippe tenten kijken ze je dan aan alsof je een oneerbaar voorstel doet. Daarnaast komt de gemiddelde toerist naar de grote stad om te blowen en uit te gaan. Uit eten gaan in een ouderwets restaurant is niet aan de orde.
Maar er zijn ook ondernemende mensen die tegen deze stroom inzwemmen en zich niet laten meevoeren in de wateren van het deugen en vleesloos bestaan. Die de gok wagen om juist in te zetten op de restaurantbezoeker van weleer. Juist daar heb ik heel veel respect voor, en daarom schrijf ik een stuk over de vermeende afstand. Want in alle eerlijkheid vraag ik mij oprecht af: is die afstand er wel? Bestaat er daadwerkelijk een kloof tussen het platteland, lees: jager, boer, tuinder en teler/kweker en de grote boze stad? Of is dit iets wat klakkeloos wordt overgenomen en steeds weer verspreidt?
Bistro Suzette, Lijnbaansgracht 246, oftewel midden in het hart van Amsterdam heeft met trots en passie onder andere vers wild op de kaart. (www.bistrosuzette.nl)
Een authentieke bistro met gewone eerlijke en zeer smaakvolle gerechten. Geen vegatoestanden, omdat dat eenvoudigweg niet in het concept van de bistro past. Laagdrempelig en gezellig, met een goed glas wijn (of fris) en dagelijkse verse ingrediënten.
Je zou bijna denken dat het niet meer bestaat in een stad als bijvoorbeeld Amsterdam. Maar gelukkig zijn er nog enthousiaste ondernemers die hun nek uit durven te steken. Waar dan heel, heel toevallig mijn neef werkt, die de liefde voor echt eten van huis uit heeft meegekregen. Vers wild staat bij Bistro Suzette letterlijk en figuurlijk op de kaart. En nóg mooier: dat wild mag ik leveren. Vers van de pers, en van gans tot zwijn, van ree tot hert. Hoe mooi is dit?
Daarnaast vertel ik tijdens het diner het een en ander over de jacht en het beheer. Henty de eigenaar en chefkok slacht ter plekke het wild, en laat de gasten zien wat het slachten en verwerken van wild inhoudt.
Citaat van Henty
“Wij werken graag met het geschoten wild van Heidi voor een stukje zelfeducatie, maar ook om mensen te laten zien wat er nog meer is dan alleen de supermarkt. Zo hebben wij laatst een diner gehouden met producten die geoogst waren in het bos, in combinatie met geschoten wild. Dit soort dingen creëert een soort bewustwording bij onze gasten, en daarnaast is het natuurlijk heel erg lekker!”
Dan merk je, dat die vermeende afstand helemaal niet zo groot is al men steeds doet veronderstellen. Juist nu is er bewustwording voor hetgeen wij eten en waar het vandaan komt. Tijdens zo’n diner is er heel veel belangstelling voor het geschoten dier. Puur vanuit het vel de keuken in en daarna op je bord. En dat midden in Amsterdam, soms ook wel ‘het hol van de leeuw’. Want wij hebben vaak het gevoel, dat we verscheurd zullen worden door de stadse mens. Maar neemt u van mij aan: dat is zeker niet het geval. Dat een groep jonge en zeer enthousiaste mensen wild op het menu zetten, het met zorg en liefde bereiden, en het verhaal willen vertellen, dat is prachtig. Eerdaags gaan Henty en mijn neef mee op jacht. Om te ervaren hoe het is om te jagen en te beheren. Dat maakt ook voor hen de cirkel rond.
Mocht u een dagje Amsterdam gaan doen en u wilt iets goeds, verantwoord en lekker eten, dan raad ik u aan; ga dan een vorkje prikken bij Bistro Suzette. Henty en zijn team zullen u in de watten leggen en u laten proeven hoe er voor u gekookt wordt. Van de vermeende afstand merk ik weinig, ook als ik in de bistro ben. Volgens mij gaat het tij keren, en laten wij dit vooral omarmen. Trots zijn om wat we doen en de vooroordelen pareren. De 20% anti-anti-anti-jachtmensen kunnen wij nooit bereiken, de 20% die vóór zijn hebben we al in the pocket, maar juist die resterende 60%, daar zit onze winst.
Iedere keer is het geweldig om er te mogen zijn, te leveren en te vertellen, juist in de grote stad als Amsterdam.
Tekst/foto’s: Heidi Looy
